van't Kezenhoeveke

Rasstandaard

Ben je echt geïnteresseerd in een keeshond ? Dan raden we je zeker aan de rasstandaard nr. 97 voor Duitse Spitzen, Keeshond en Pomeranian inbegrepen, aandachtig te lezen op volgend website-adres van de Belgische rasvereniging : www.dscb.be. Deze rasstandaard beschrijft het algemeen beeld van de Duitse Spitz, de karakteristieken van zijn hoofd, zijn lichaam en zijn ledematen, de vorm van zijn staart en de wijze waarop die wordt gedragen, de kleur en de structuur van de vacht. Hij beschrijft in het algemeen de gemiddelde grootte en preciseert ook de te vermijden fouten. Keurmeesters op tentoonstellingen bepalen de kwaliteit van een hond door hem te vergelijken met de rasstandaard.

De aard van onze keeshond

Maar als je met een keeshond door het leven wil gaan, is er méér dan alleen zijn uiterlijke verschijning.

Het is belangrijk te weten of deze hond je qua karakter aanspreekt en bij je past. Zoals je zal merken, is de Duitse Spitz een zeer veelzijdige hond.

In de eerste plaats zijn kezen prima gezelschapshonden. Zij willen steeds bij hun baasjes zijn en zullen je dus ook overal achterna lopen. Bijvoorbeeld  : als je uit je zetel opstaat en eventjes in je keuken een tas koffie gaat halen, mag je er zeker van zijn dat hij, nieuwsgierig en opgewekt, met je meeloopt.  Ze komen ook heel graag bij je zitten om geknuffeld te worden. Je kan dus ook al dadelijk begrijpen dat deze hond binnen in huis met zijn baasjes moet leven. Sluit je hem buiten op in een hok dan is het risico groot dat je kees angstig of agressief wordt. 

Onze kees is  over 't algemeen ook  een temperamentvolle hond. Hij is altijd wel te vinden voor een spelletje en blijft dikwijls tot op hoge leeftijd zeer speels. Dat maakt van hem een uitstekende speelkameraad voor de kinderen. Natuurlijk moeten de kinderen dan ook geleerd hebben om de hond te respecteren zoals het hoort. De grote variëteiten, tot en met de Middenslag Spitz, zijn hiervoor het beste geschikt, gezien hun grootte.

Daarnaast zijn onze kezen, van groot tot klein, ook uitstekende wakers. Dit was van oorsprong uit reeds hun belangrijkste taak. Zij zullen hun baas luidkeels verwittigen wanneer er iemand naar zijn huis toekomt. Als de baas de bezoeker binnenlaat, gaat het blaffen zo weer over en wordt de bezoeker nieuwsgierig besnuffeld.  Je weet maar nooit of het bezoek iets lekkers bijheeft.

Want, zoals je al begrepen zult hebben, is onze kees ook, op enkele uitzonderingen na, een echte lekkerbek. Het kan best zijn dat je zijn gulzigheid, en dus ook zijn gewicht, wel een beetje in 't oog zal moeten houden.

Onze kees heeft geen jachtinstinct, wat het erg fijn maakt om met hem te gaan wandelen, zonder dat je het risico loopt dat hij er vandoor gaat om eventuele sporen te volgen of het wild achterna te rennen.

Of je kees een sportieve kees wordt of een echte huis-en-zetel-kees, bepaal je grotendeels zelf. Zijn behoefte aan beweging is niet enorm groot, in vergelijking met jacht- en sledehonden bijvoorbeeld, maar hij vindt elke beweging best leuk, zolang hij dat maar samen met de baas kan doen. Gezien het zachte karakter van onze kezen, zal je de beste resultaten bereiken als je hen iets aanleert met een belonende methode. En daar hij ook nog best intelligent is, is hij geschikt voor zowat elk onderdeel van de hondensport. Zo vindt je kezen op de tentoonstelling, in de gehoorzaamheidsscholen, bij agility en zelfs bij de cani-cross.

Al deze eigenschappen, samen met zijn aanhankelijkheid en zijn trouw, maken onze kees tot een ideale familiehond, die je huiselijk leven én je vakanties met je deelt aan je eigen ritme.

Hoe je kees verzorgen ?

Als je de Keeshond bekijkt, en je ziet zijn rijkelijk behaarde vacht, dan wordt daar meestal uit geconcludeerd dat zo'n hond toch wel veel verzorging nodig heeft om hem er zo mooi te laten uitzien. Wel, ik kan je geruststellen. Elke week één à twee borstelbeurten volstaan, mits die grondig gedaan worden. Dit wil zeggen dat je de hond tegendraads moet borstelen, laagje per laagje, te beginnen aan de kop werk je zo in stroken naar de staart toe. Behalve de staart worden de kraag en de broek ook in lagen naar omlaag geborsteld. Je begint onderaan en je werkt laagje per laagje naar boven. Waarom moet je op die manier borstelen? Wel, de keeshond heeft een ondervacht en dekharen. Door in laagjes te borstelen, borstel je niet alleen de dekharen, maar krijgt ook de ondervacht een beurt. Dit is noodzakelijk om het vervilten van de ondervacht tegen te gaan. Het is de bedoeling dat de vacht luchtig blijft zodat de huid gezond blijft en de typische hondenlucht vermeden wordt. Bovendien krijg je dan een mooie uitstaande vacht die zo typisch is voor het ras. In de ruiperiode borstel je de hond wat vaker; dit komt niet alleen de hond, maar ook je interieur ten goede. Elk haar in de borstel is er één minder op het tapijt. Lijkt zo'n borstelbeurt je toch wat omslachtig? Ik moet toegeven dat je dit al doende moet leren, maar eens je de handeling te pakken hebt, doe je er niet lang over. Om de kneepjes van het vak te leren, kun je altijd terecht op de workshop “vachtverzorging” die regelmatig door de Belgische rasclub verzorgd wordt.

Een wasbeurt mag, indien écht noodzakelijk, maar het is eigenlijk af te raden, zelfs bij  lichtgekleurde en witte honden. De vacht bezit natuurlijke vetten die vuilafstotend werken. Was je de hond, dan was je ook de natuurlijke vetten uit het haar, waardoor de vacht veel sneller vuil wordt. Als je toch beslist dat de hond eens een wasbeurt moet krijgen, gebruik dan in elk geval een hondenshampoo, en droog de hond zo goed mogelijk af. Laat hem niet buiten lopen met een nog vochtige vacht.

Als je hond  overmatig aan zijn oren krabt en met zijn hoofd schudt, controleer dan de oren.

Als de gehoorgang rood is, en onaangenaam ruikt, raadpleeg dan je dierenarts. Waarschijnlijk heeft je hond dan een oorontsteking of oormijt. Je kunt al veel voorkomen door bij elke borstelbeurt de oren te controleren. Merk je een irritatie van het oor, zorg dan snel voor een grondige behandeling.

Zorg ervoor dat de ogen, voornamelijk de ooghoeken, zuiver zijn. Zo voorkom je irritatie en, wat bij lichtgekleurde honden van belang is, een lelijke aftekening onder de binnenste ooghoeken. Je kunt de ogen best schoon maken met een zacht katoenen doekje dat gedrenkt is in afgekoeld gekookt water.                                                                                                                           

De tanden poets je wekelijks met een hondentandpasta, zo heeft tandplak minder kans.

Indien je geen ervaring hebt met het knippen van de nagels, laat dit dan door de dierenarts doen. Zeker bij donkergekleurde nagels zie je” het leven” niet. Knip je te ver, dan gaat de nagel bloeden, en heeft de hond veel pijn.

Voor het knippen van de vacht moeten we een onderscheid maken tussen de grote en de kleine variëteiten. Bij de grote variëteiten wordt er weinig aan de vacht geknipt, zij wordt “natuurlijk” gelaten. Enkel de te lang geworden haartjes tussen de kussentjes van de poten worden bijgeknipt. Voor tentoonstellingen worden, om een mooie ronde vorm in de voeten te krijgen, de te lange haren die naar voor steken bijgeknipt. Dit geldt ook voor de kleine variëteiten, maar behalve de pootjes worden bij de kleintjes ook de oortjes onder handen genomen. Om oortjes kleiner te laten lijken, worden de haartjes aan de oren  kortgeknipt, de lange haren achter de oren worden zo geknipt zodat ze niet boven de oren uitsteken. Ook de broek en de mooi over de rug hangende staart moeten bij de kleintjes één geheel vormen. Haarplukken die uitsteken worden afgeknipt.

De honden die in de zomer regelmatig een wandeling maken in de natuur, worden gemakkelijk blootgesteld aan parasieten, zoals vlooien en teken. Zeker bij een langharige hond is dit niet onmiddellijk zichtbaar. Controleer hem daarom regelmatig en zorgvuldig. Vooral teken zijn gevaarlijk omdat ze de ziekte van Lyme kunnen veroorzaken. Teken bevinden zich meestal in struikgewas, laat je hond dus best niet onder struiken lopen. Er bestaan middelen die je kunt aanbrengen op de vacht en die vlooien en teken voorkomen. Maar wat het meest belangrijke is, en dat geldt voor alle honden : zorg dat ze jaarlijks alle inentingen krijgen en zorg voor een evenwichtige voeding aangepast aan uw hond.

Hoe gezond is onze kees ?

Onze keeshond heeft doorgaans een robuuste gezondheid. Zijn levensverwachting ligt tussen de 12 en de 16 jaar. We mogen er van uitgaan dat de kleine variëteiten meer kans maken om de hoge leeftijd van 16 jaar te bereiken, al valt dit toch ook af en toe te beurt aan onze Wolfspitz of onze Grote Spitz.

De kwaliteit- en kleurwijziging van hun vacht is vaak een barometer van hun gezondheidstoestand. Als deze er dus glanzend en natuurlijk van kleur uitziet, en je kees loopt er monter en opgewekt bij, dan is doorgaans alles in orde. 

Eén nadeel hebben onze kezen wel : een meerderheid onder hen is vaak erg gulzig. Daarom is het belangrijk om er op te letten dat ze geen overgewicht krijgen. Ook dien je de puppies goed in ‘t oog te houden, want alles wat ze vast kunnen krijgen, verdwijnt in hun hongerige maagjes. Opgelet dus met giftige planten in huis of in de tuin en met allerlei kleine scherpe voorwerpen zoals perzikpitten, steentjes, takjes, enz...

Bij de keeshond komen er eigenlijk geen specifiek rasgebonden erfelijke ziektes voor, maar door de grote import van kezen uit Amerika en andere landen gedurende de laatste jaren, zijn de risico's op het invoeren van bepaalde ziektes heden ten dage wel erg toegenomen.

Er wordt daarom aan de rasfokkers gevraagd een extra inspanning te doen om er goed op te letten dat ze enkel met gezonde lijnen fokken. Daarvoor moeten ze de lijnen waaruit hun fokdieren afstammen ernstig onderzoeken op mogelijke erfelijke ziektes. Zo dient er momenteel speciaal gelet te worden op onder andere epilepsie en elleboogdysplasie bij de grote variëteiten, terwijl bij onze allerkleinsten de verdwergingsverschijnselen zoals open fontanel, tand- en gebitsproblemen en patella luxatie onze aandacht opeisen.

Maar als het maar even meezit, en je schaft je, na contact met de rasvereniging, een kees aan bij een rasfokker waarvoor rasverbetering belangrijker is dan rasvermeerdering, dan heb je aan je kees een  goedgesocialiseerde en gezonde levensgezel, die gedurende 12 tot 16 jaar lief en leed met je deelt.          

Maar waar komt de Duitse Spitz nu eigenlijk vandaan ?

oorsprong

Reeds vele eeuwen treft men bijna overal ter wereld keesachtige honden aan, van de Poolgebieden tot in het Zuiden, en van Europa tot in het Verre Oosten. We vinden al sporen van de Keesachtigen in het stenen tijdperk. Toen leefde de Turf- of Moerashond. Archeologen kwamen in de 18^e en 19^e eeuw tot de conclusie dat het een wolfachtige, rijkbehaarde hond was die de grot bewaakte: de “Canis familiaris palustrus” of “turfhond”. De oudheidkundige Rütimeyer reconstrueerde aan de hand van een schedelpan een hondentype,  de “Canis familiaris Rütimeyer”. Deze hond kan je beschouwen als de stamvader van de huidige hondenrassen, en doet heel sterk denken aan onze huidige keeshond. Waarschijnlijk hadden ze een “natuurlijke”  grijsgele haarkleur, en onze Keeshond zou er in min of meer rechte lijn van afstammen.

geschiedenis

Er waren zeker al Spitzen bij het begin van onze jaartelling. De oudste afbeeldingen zijn teruggevonden op Griekse vazen van ongeveer  400 jaar voor Christus. Het ging hier vooral om witte Keeshonden, dus kan men er van uitgaan dat men toen al andere kleurslagen kende buiten de oorspronkelijke wolfsgrijze kleur. In de Middeleeuwen deden ze vooral dienst als begeleider van huifkarren en als bewaker van de koopwaar van reizende kooplieden. Hieraan kwam een einde door de komst van de trein. In de vorige eeuw werd de Spitz vooral gebruikt als waakhond op de boerderij en op schepen in de binnenvaart. Door het moderne containerverkeer kwam ook hier de dienstverlening van de “Schipperspitz”, zoals hij wel eens genoemd werd, tot een einde. In de negentiende eeuw werden ze in Engeland door de High Society vooral gewaardeerd als gezelschapshond. Ook vandaag doet de Keeshond vooral dienst als trouwe gezelschaps- en familiehond.

de naam 'kees'

Over de oorsprong van de naam ”keeshond “ doen heel wat verhalen de ronde. Het bekendste is het verhaal van Cornelis (Kees) de Gijselaar. Hij was de leider van de nationalistische beweging in het Nederland op het einde van de 18^e eeuw, de tegenstanders van de Prinsgezinden. Deze patriottenleider was eigenaar van een spitz die hem overal vergezelde. Het duurde dan ook niet lang voordat zowel zijn hond als zijn partijgenoten de naam van hun leider “Kees” kregen. De keeshond werd dan ook het symbool van de Patriotten, en daarom kom je hem tegen op heel wat afbeeldingen uit die tijd.

Duitsland als land van herkomst

In 1932 heeft er in Nederland een splitsing van het ras plaatsgehad. Ze waren toen van mening dat er een typisch Hollandse Keeshond bestond naast de Duitse Spitz. Dat resulteerde in een aparte rasvereniging die in 1952 terug ontbonden werd omdat de rasverschillen tussen de Hollandse Keeshond en de keeshond (Duitse Spitz) te klein waren om daadwerkelijk over twee verschillende variëteiten te spreken. In 1960 bepaalde de FCI dat Duitsland het land van oorsprong van de Duitse Spitz is. Het gevolg is dat zij de raspunten  mogen bepalen. In de volksmond spreken we nog altijd over ‘keeshond‘, terwijl ‘Duitse Spitz' de officiële benaming is. In Engelssprekende landen is de benaming “Keeshond” wél de officiële benaming, maar zij is enkel van toepassing op de Grote Grijze Keeshond. De andere variëteiten hebben in die landen de naam “ German Spitz”,zoals daar zijn : de German Spitz Mittel en de German Spitz Klein, de Dwergspitz wordt Pomeranian genoemd en Grote Spitz is in Engeland niet erkend.

In Amerika komt de Grote Witte Keeshond wel voor, maar kreeg er de naam “American Eskimo Dog”. Toen men, enkele eeuwen geleden, massaal naar Amerika emigreerde, nam men ook de Witte Spitz mee. Ten tijde van de Eerste Wereldoorlog vond men het nodig om de naam “German Spitz” te veranderen in “American Spitz” en nog later in “American Eskimo Dog”.  

De Rasvereniging

De Deutscher Spitz Club of Belgium, kortweg DSCB, is de rasvereniging die in België de belangen behartigt van, zoals hij in de volksmond wordt genoemd, de keeshond, loulou of Spitz, allen behorend tot het hondenras dat officieel door de FCI erkend is als 'Duitse Spitz'.

Wat heeft deze jonge, maar zeer dynamische rasvereniging (opgericht in juli 1994 en officieel erkent op 6 maart 1996)  haar meer dan 150 leden  en hun kezen te bieden ?

- Het prachtige clubblad Spitzbroeders (volledig tweetalig en ongeveer 64 bladzijden !) verschijnt 4 maal per jaar met allerlei interessante informatie, vele leuke foto‘s en leerrijke artikels over onze kezen.

-Wat de activiteiten betreft, is er voor elk wat wils :

       - één Algemene Ledenvergadering per jaar
       - een winter- en een zomerwandeling

       - één clubdag met toilettage-demonstraties, gehoorzaamheids- en showdemonstraties, reuzentombola, ervaringen
              uitwisselen met andere liefhebbers en fokkers van het ras, en lekker eten en drinken
       - een grote barbecue : de gezelligste kezenbijeenkomst van het jaar
       - workshop 'vachtverzorging : een tweejaarlijkse praktijkdag over de verzorging van onze kees
       - een tweejaarlijkse clubmatch of tentoonstelling, enkel voor Duitse Spitzen

       - een tweejaarlijks  St Niklaasbezoek  met geschenken voor de kinderen én de kezen van de leden

- Het Kezenwinkeltje waarin je allerlei toffe kezenspulletjes kunt vinden, is natuurlijk steeds van de partij
 op alle belangrijke activiteiten.

- De dienst ‘rasinformatie' staat al diegenen die vragen hebben over de Duitse Spitz met raad en daad bij en helpt de geïnteresseerden bij de aanschaf van een kezenpup bij een bonafide fokker.

Bij deze gezellige rasvereniging voelen alle oprechte keeshondenliefhebbers en hun honden zich thuis.

Meer gedetailleerde informatie over de DSCB is er te vinden op de website : www.dscb.be

Pagina 1